Pierwsza wzmianka o Nachodzie pochodzi z połowy XI wieku, kiedy to czeski książę Vratislav II zorganizował wybory biskupa praskiego w pobliskim Dobeninie podczas jego kampanii na Śląsku w 1068 r. Sam zamek i prawdopodobnie miasto Náchod zostało założone przez Hrona z domu Načeratic w połowie XIII wieku. Zamek został zbudowany wzdłuż szlaku handlowego w pobliżu granicy czesko-kladskiej i dlatego miał duże znaczenie strategiczne. Potomkowie Hrona trzymali Nachoda do 1321 r., Kiedy to nabył go czeski król Jan Luksemburski, a od niego w 1325 r. Hynek z Dubej. Władcy z Dubej posiadali majątek do 1367 r. W 1414 r. Náchod został przejęty przez Bočka z Kunštátu i Podiebradów, aw 1427 r. oddziedziczył go przyszły król czeski Jerzy z Podiebrad po śmierci ojca Viktoriny. Podczas wojen husyckich zamek dostał się w ręce husytów, dlatego jego załoga musiała wielokrotnie odzwierciedlać ataki ze strony katolickiego Śląska.

Rodzina Smiřickich, jedna z najbogatszych w Czechach w drugiej połowie XVI wieku, była ważnym właścicielem, którego panowanie w majątku związane było z szeroko zakrojonymi pracami budowlanymi. Jego siostra Markéta Salomena zyskała duże dziedzictwo smirzyckie, a zatem majątek Náchod i tzw. Król zimowy Fryderyk Palatynat spędzili ostatnią noc w czeskim zamku, który spędził tu noc podczas ucieczki z kraju po klęsce na Białej Górze.

W 1623 r. dziedzinę w Nachodzie kupiła Magdalena Trčková z Lípy, a kilka lat później została przekazana jej synowi Adamowi Erdmanowi Trčce. W 1634 r. Pałac i majątek przeszły w ręce włoskiego szlachcica Ottavio Piccolomini de Arragon w nagrodę za pomoc w usunięciu Wallensteina. Dom Piccolomini posiadał dwór do 1783 roku, a za jego panowania zamek był w zasadzie obecnym wyglądem.

W 1792 r. Majątek kupili Petr Biron, książę kuroński i Zaháňský. Ten uczony nawet miłośnik sztuki i nauki miał kolorowe życie pełne dramatycznych zwrotów akcji. Dorastał w cesarskim środowisku dworskim, aw 1740 roku, w wieku szesnastu lat, przez wiele lat podążał za ojcem na wygnanie na Syberię. W dworku w Nachodzie w ciągu zaledwie kilku lat swego panowania znacznie podniósł poziom lokalnego życia kulturalnego. W pałacu założył teatr, organizował spektakle operowe, spektakle śpiewaków i sztuki teatralne. Po śmierci księcia w 1800 r. Majątek odziedziczyła jego najstarsza córka, Katarzyna Bedriska Vilemina, znana jako Pani Księżniczka powieści „Babička“ Boženy Němcová. Ta księżna, księżna, odcisnęła swoje piętno w historii poprzez swój aktywny udział w tworzeniu ostatniej koalicji anty-napoleońskiej w 1813 r.

 W 1842 r. Majątek został zakupiony przez księcia Jerzego Vilema Schaumburga-Lippe za 2 500 000 złotych monet dla jego drugiego syna, Williama Karla Augusta, i w ten sposób założył w Nachodzie wtórne wyposażenie rodziny. Małżeństwo syna Williama Bedřicha z duńską księżniczką Luisą pod koniec XIX wieku związane z rodziną z duńską rodziną królewską. Ci niemieccy książęta rządzili w Nachodzie do końca II wojny światowej. 21 czerwca 1945 r. cały majątek został skonfiskowany i przekazany administracji państwowej.