Pierwsza wzmianka o regionie Náchod pochodzi z połowy XI wieku, kiedy to czeski książę Wratysław II przeprowadził wybory biskupa Pragi w pobliskim Dobenínie podczas swojej kampanii na Śląsk w 1068 roku. W XI i XII wieku w pobliżu bramy wojewódzkiej zwanej Branka, w miejscu dzisiejszego Starego Miasta, istniała prawdopodobnie osada strażnicza. Sam zamek i prawdopodobnie miasto Náchod zostały założone przez Hrona z rodu Načeratici w połowie XIII wieku. Zamek został zbudowany wzdłuż prowincjonalnego szlaku handlowego w pobliżu granicy czesko-czeskiej i dlatego miał duże znaczenie strategiczne. Potomkowie Hrona dzierżyli Náchod do 1321 r., kiedy to został przejęty przez czeskiego króla Jana Luksemburskiego, a od niego w 1325 r. przez Hynka z Dubé. Panowie z Dubnej posiadali posiadłość do 1367 roku. W 1414 r. Náchod został nabyty przez Bočka z Kunštátu i Poděbrad, a w 1427 r. odziedziczył go przyszły czeski król Jiří z Poděbrad po śmierci swojego ojca Viktorina. Podczas wojen husyckich zamek wpadł w ręce husytów, a jego garnizon musiał wielokrotnie odpierać ataki katolickiego Śląska. W 1437 r. zamek i miasto zostały zdobyte przez husytę Jana Koldę z Žampachu, który podjął stąd wyprawy rabunkowe do Czech i na Śląsk. Jiří z Poděbrad dopiero w 1456 r. objął w posiadanie swoje prawowite dziedzictwo, zdobywając zamek.