W 1634 roku zamek i posiadłość przeszły w ręce włoskiego szlachcica Ottavio Piccolomini de Arragona w nagrodę za pomoc w usunięciu Wallensteina. Trzydziestopięcioletni wówczas Ottavio miał już za sobą długą służbę wojskową, podczas której zdobył bogate doświadczenie wojenne. Wstąpił do armii w wieku siedemnastu lat, brał udział w bitwie pod Białą Górą, później został dowódcą gwardii Wallensteina, a w bitwie pod Lützen „Czarni Jeźdźcy” Ottavia zabili króla Szwecji Gustawa II. Adolf. Wraz z sukcesami wojskowymi Ottavio awansował do rangi hrabiego za swoje zasługi, został nagrodzony przez króla Hiszpanii Filipa IV księstwem Amalfi za pokonanie armii francuskiej pod Thionville w 1639 r., a w 1643 r. otrzymał Order Złotego Runa. Pod koniec wojny stał na czele wojsk cesarskich w Czechach. Wreszcie, po negocjacjach dyplomatycznych w sprawie warunków pokoju westfalskiego, w których uczestniczył jako cesarski pełnomocnik, ukoronował swoją udaną karierę dziedzicznym tytułem księcia Imperium. Został również odznaczony Orderem Świętego Stefana z Pisy. Rodzina Piccolomini była właścicielem posiadłości do 1783 roku, a za jego panowania zamek otrzymał swoją obecną formę.